27 Kasım 2007 Salı


4 yorum:

Adsız dedi ki...

Tanıştığımız günlerdi, belki de o gündü : ) Ne güzel bir gündü... Hayranlıkla izlemiştim fotoğraf çekişini, bana "kapalısın sen, daha doğrusu enerjini kapatmışın" demiştin, hatırladın mı? Kafamdaki "Sorun ne?" sorusuna yanıt vermiştin bilmeyerek ... Açtım sonra : )Peki şimdi? Artık en azından, kapattığımda, kapattığımı hissediyorum... dilediğim zaman açana kadar, sorunun ne olduğun biliyorum. Teşekkürler tatlım : )

Tuğçe Tevetoğlu dedi ki...

"Sadece tanışıyorken" ağzımdan çıkanları bu kadar net bir şekilde anımsaman çok mutlu etti beni.
O an, içimden gelenleri söylemiştim sadece.Demek ki hislerim yanıltmadı beni.Keşke hiç yanıltmasa.

Adsız dedi ki...

Biliyor musun, kendimi 2 yaşımdan beri hatırlıyorum. Buna başta ailem inanamamıştı, sonra duyduğum bazı şeyleri kelimesi kelimesine söylediğimde hayrete düşmüşlerdi. Aslında çok iyi birşey değil,çünkü tercihinle olmuyor. Beyninde silmek istediğin bir sürü şey de birikiyor... Allah'tan seçici bir hafızam var, sadece ilgimi çeken şeyleri bu böyle detaylı, kelimesi kelimesine hatırlıyorum. Bir de profesyonel anlamda işime yarıyor; ses kayıt cihazı kullanmama gerek kalmıyor : ))

Tuğçe Tevetoğlu dedi ki...

:))
Senin kadar olmasa da benim de küçüklüğüme dair anlarım çok net.İlk başta bana da inanmamışlardı fakat fotoğrafı bile olmayan bir odanın eşyalarının nerede olduğunu hatırlayınca ipler koptu tabii =))
İpler neden koptu;çünkü hafızamdaki karede ben biberondan süt içen bir çocuk/bebek'tim =)